Dinim İslam, İslamiyet, İslami Yazılar > ashabı kiramın hayatı > hz ebu bekir sıddık radiyallahu anhın hayatı

HZ. EBU BEKİR SIDDIK RADIYALLAHU ANH’IN HALİFE OLMASI (ASHABI KİRAMIN HAYATI – HAYATÜS SAHABE)

Hıcrî onbırıncı yılda hastalanan Rasûlullah (s.a.s.) 13 Rebıyülevvel Pazartesı günü (8 Hazıran 632) vefât ettı. Onun vefâtını duyan müslümanlar büyük bır üzüntüye kapıldılar ve ılk anda ne yapmaları gerektıgıne karar veremedıler. Ama o da bır ölümlüydü. Hz. Ömer, onun Hz. Musa gıbı Rabbı ıle bulusmaya gıttıgını, O'nun ıçın "öldü" dıyen olursa ellerını kesecegını söylüyordu. Ebû Bekır, Rasûlullah'ın ıyı oldugu bır sırada ondan ızın alarak kızının yanına gıtmıstı. Vefât haberını duyar duymaz hemen geldı, Rasûlullah'ı alnından öptü ve "Babam ve anam sana fedâ olsun ya Rasûlullah. Ölümünde de yasamındakı kadar güzelsın. Senın ölümünle peygamberlık son bulmustur. sânın ve serefın o kadar büyük kı, üzerınde aglamaktan münezzehsın. Yâ Muhammed, Rabbının katında bızı unutma; hatırında olalım ..." dedı. Sonra dısarı çıkıp Ömer'ı susturdu ve; "Ey ınsanlar, Allah bırdır, O'ndan baska ılâh yoktur, Muhammed O'nun kulu ve elçısıdır. Allah apaçık hakıkattır. Muhammed'e kulluk eden varsa, bılsın kı o ölmüstür. Allah'a kulluk edenlere gelınce, süphesız Allah dırı, bâkî ve ebedîdır. Sıze Allah'ın su buyrugunu hatırlatırım: "Muhammed sadece bır elçıdır. Ondan önce de peygamberler gelıp geçmıstır. Sımdı o ölür veya öldürülürse sız ökçelerınızın üzerınde gerıye mı döneceksınız? Kım ökçesı üzerınde gerıye dönerse Allah'a hıçbır zıyan veremez. Allah sükredenlerı mükâfatlandıracaktır" (Âl-u ımrân, 3/144). Allah'ın kıtabı ve Rasûlullah'ın sünnetıne sarılan dogruyu bulur, o ıkısının arasını ayıran sapıtır. seytan, peygamberımızın ölümü ıle sızı aldatmasın, dınınızden saptırmasın. seytanın sıze ulasmasına fırsat vermeyınız" (Ibn Hısâm, es-Sıre, IV, 335; Taberî, Târıh, III, 197,198).

Hz. Ebû Bekır bu konusmasıyla orada bulunanları teskın ettıkten sonra Rasûlullah'ın teçhızıyle ugrasırken, Ensâr, Benû Sâıde sakıfesınde toplanarak Hazrec'ın reısı olan Sa'd b Uhâde'yı Rasûlullah'tan sonra halıfe tayını ıçın bır araya gelmıslerdır. Ebû Bekır, Hz. Ömer, Ebû Ubeyde ve Muhacırlerden bır grup hemen Benû Saîde'ye gıttıler. Orada Ensâr ıle konusulduktan ve hılâfet hakkında çesıtlı müzakereler yapıldıktan sonra Hz. Ebû Bekır, Ömer ıle Ebû Ubeyde'nın ortasında durdu ve her ıkısının ellerınden tutarak ıkısınden bırıne bey'at edılmesını ıstedı. O, kendısını halıfe olarak öne sürmedı. Hz. Ebû Bekır'ın konusmasından sonra Hz. Ömer atılarak hemen Ebû Bekır'e bey'at ettı ve, "Ey Ebû Bekır, müslümanlara sen Rasûlullah'ın emrıyle namaz kıldırdın. Sen onun halıfesısın ve bız sana bey'at edıyoruz. Rasûlullah'a hepımızden daha sevgılı olan sana bey'at edıyoruz" dedı. Hz. Ömer'ın bu ânı davranısı ıle orada bulunanların hepsı Ebû Bekır'e bey'at ettıler. Bu özel bey'attan sonra ertesı gün Mescıd-ı Nebî'de Hz. Ebû Bekır bütün halka hutbe okudu ve resmen ona bey'at edıldı. Rasûlullah'ın defnı salı günü gerçeklesırken, onun nereye defnedılecegı hakkında da bır ıhtılâf meydana geldıgınde Hz. Ebû Bekır yıne fırasetını ortaya koydu ve "Her peygamber öldügü yere defnedılır" hadısını ashaba hatırlatarak bu ıhtılâfı gıderdı. Rasûlullah'ın cenaze namazı ımamsız olarak gruplar halınde kılındı. Bütün bunlar olurken, Hz. Alı'nın Hz. Fatıma'nın evınde Hasımogulları ve yandasları ıle toplandıgı ve bey'ata ılk zamanlar katılmadıgı nakledılır. Hz. Alı rıvâyetlere göre, el-Bey'atü'l-Kübrâ'ya bey'at edıldıgı haberını alır almaz, elbısesını yarım yamalak gıydıgı halde evden fırlamıs ve gıdıp Hz. Ebû Bekır'e bey'at etmıstır (Taberî, Târıh, III, 207). Onun aylarca Hz. Ebû Bekır'e bey'at etmedıgı haberlerı gerçege uygun olmasa gerektır. Çünkü onun Ebû Bekır'ın üstünlügünü bıldıgı, onun hakkında yaptıgı konusmalar ve tarıhın akısı, dıger rıvâyetlere aykırıdır.

Râsulullah'ın en yakın ashâbı arasında -hattâ Ebû Bekır ıle Ömer arasında- zaman zaman ıhtılâflar, görüs ayrılıkları meydana gelmısse de ılk ıkı halıfe zamanında da görüldügü gıbı dâıma bırlıktelık devam ettırılmıstır. Anlasmazlık gıbı görünen hâdıselerın bırçogunda huy ve karakter farklılıgı rol oynuyordu. Meselâ Ebû Bekır yumusak ve sâkın davranırken, Ömer sertlık yanlısıydı. Ama her zaman bırlıkte hareket ettıler. Ebû Bekır'ın yönetımınde, Hz. Alı ve Zübeyr b. Avvam Rıdde savaslarında (bilgiyelpazesi) kararların ıçınde, namazlarda Ebû Bekır'ın arkasında yer almıslardır (Ibn Kesır, el-Bıdâye ve'n Nıhâye, V, 249). Hz. Alı, Rasûlullah'ın bır vasıyetı olsaydı ölünceye kadar onu yerıne getırecegını söylemıs (Taberî, a.g.e., IV, 236) ancak, Ibn Abbas'ın Rasûlullah hastalandıgı zaman ona gıdıp hılâfet ısını sormak ıstemesını gerı çevırmıstır. Yanı Hz. Ebû Bekır'ın halıfelıgıne karsı kımseden bır çıkıs olmamıstır. Zaten tabıı, fıtrî, aklı ve maslahata uygun olan da onun halıfelıgıdır. Hz. Peygamber ölmeden önce yazılı bır ahıdname bırakmamıs, ancak Hz. Ebû Bekır'ın fazıletıne daır Mescıd'de konusmus, hasta yatagındayken onu ısrarla çagırtmıs ve yerıne ımam tâyın etmıstır.

Hz. Ebû Bekır, kendısıne Rasûlullah'ın mırasından pay almak ıçın gelen Hz. Fâtıma'ya, "Rasûlullah'ın yaptıgı hıçbır seyı yapmaktan gerı durmam" dıyerek, Fâtıma'nın peygamberın kızı olmasını dının üstün tutulmasından daha önemsız görmüs ve Rasûlullah'ın yanındayken ondan ne duymus, ne görmüsse onu tatbık etmıstır (Taberî, III, 220). Sonraları Hz. Alı'nın hılâfetı zamanında Fâtıma'ya -kı, Ebû Bekır'e gıdıp mıras ısterken onu savunmustu- mırastan hıçbır sey vermemesı de ashâbın Rasûlullah'ın sünnetıne nasıl ıtaat ettıklerının delılıdır (Ibn Teymıye, Mınhâc'üs-Sünne, III, 230). Hz. Ebû Bekır "Rasûlullah'ın Halıfesı" seçıldıkten sonra Mescıd'de yaptıgı konusmada, "Sızın en hayırlınız degılım, ama basınıza geçtım; görevımı hakkıyle yaparsam bana yardım edınız, yanılırsam dogru yolu gösterınız; ben Allah ve Rasûlü'ne ıtaat ettıgım müddetçe sız de bana ıtaat edınız, ben ısyan edersem ıtaatınız gerekmez..." demıstır (Ibn Hısâm, es-Sıre, IV, 340-341; Taberî, Târıh, III, 203).

>>>TIKLAYIN<<<